Η Ευρώπη, η «Μπάρτσα» και ο Μέσι
Οι τόνοι χαρτιού που εκτυπώθηκαν και αφορούσαν την κάμψη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και την άνοδο του λατινοαμερικάνικου, χρησιμοποιούνται πλέον για να τυλίγονται ψάρια ελαφρώς μπαγιάτικα.
Τις βαθυστόχαστες αναλύσεις στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, για τους «ξεζουμισμένους παίκτες», την χρησιμοποίηση ξένων παικτών στα εθνικά πρωταθλήματα, ακολούθησε τεράστιος ανταγωνισμός σε φαιδρότητα, για την εξήγηση του φαινόμενου της κατρακύλας του ποδοσφαίρου της Γηραιάς Ηπείρου.
.Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Στους «16» πέρασαν 6 ευρωπαϊκές ομάδες που διασταυρώνονταν μεταξύ τους, άρα στους «8» θα υπήρχαν 3, αλλά και στους «4» πάλι 3 είναι. Και εκτός απροόπτου και ο τελικός θα είναι ευρωπαϊκός.
Η Ευρώπη έχει ιστορικά 6 μεγάλες ομάδες. Τις 5 μεγάλες χώρες και την Ολλανδία. Αν σε αυτές προσθέσεις χώρες που ανεβαίνουν κατά καιρούς στην ελίτ, όπως:. Ρωσία, Πορτογαλία, Δανία, Τσεχία, Σερβία, Ρουμανία, Ελλάδα, έχεις τουλάχιστον μια ντουζίνα με πιθανότητες διάκρισης μικρές ή μεγάλες.
Η Λατινική Αμερική έχει 3 ομάδες, τις εξής δύο, τη Βραζιλία.
Η οποία μαζί με την Αργεντινή είναι πάντα στους διεκδικητές.
Για αυτό η πραγματικά πολύ μεγάλη έκπληξη του τουρνουά είναι η Ουρουγουάη κι αν σήμερα δινόταν ο τίτλος του MVP ο Φορλάν θα ήταν ο επικρατέστερος. Γιατί κατάφερε να πάρει από το χέρι μία μέτρια ομάδα και με την συνδρομή της τύχης να την οδηγήσει στους «4».
Αυτό δηλαδή που δεν κατάφερε ο κατά τεκμήριο καλύτερος εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, ο Λιονέλ Μέσι.
Ο Λιονέλ, έχοντας κλείσει μια δεκαετία στην Μπαρτσελόνα, βρέθηκε καλοκαιριάτικα με την υποχρέωση να κουβαλήσει τους πόθους ενός ολόκληρου έθνους στα πόδια του, με το ζωντανό θρύλο στον πάγκο, σε ρόλο εμψυχωτή, παρά προπονητή.
Πάρα πολλά για ένα παιδί 23 ετών, που στην Μπάρτσα τον πρόσεχαν πάντα ως κόρη οφθαλμού, δεν του έδιναν ποτέ μεγαλύτερες ευθύνες από αυτές που μπορούσε να σηκώσει, του έφτιαξαν και μια ομάδα στα μέτρα του. Αν τον βάλεις στην ομάδα της Ισπανίας, δέκα φορές να γίνει το Παγκόσμιο Κύπελλο θα το πάρει και τις δέκα.
Ο Μέσι, έστω κι αν ένα ενδοκρινολογικό πρόβλημα τον πήγε στην Καταλονία (έλλειψη αυξητικής ορμόνης), έστω κι αν το πρώτο του συμβόλαιο υπεγράφη σε μια χαρτοπετσέτα, είναι προϊόν της παραγωγικής διαδικασίας των τμημάτων υποδομής της Μπαρτσελόνα και η σχέση του με την «πατρίδα» είναι πιο πολύ συναισθηματική παρά πραγματική.
Αν οι Αργεντινοί ακόμη αναζητούν τον νέο Μαραντόνα, ας τον ψάξουν αλλού.
Αυτός σίγουρα δεν είναι ο Μέσι.
Αυτός που έχει πιστέψει πιο πολύ από όλους ότι είναι ο διάδοχος του είναι ο ίδιος ο Mad-adona. «Ζούμε ημέρες ΄82» δήλωσε.
Ναι, Ντιέγκο. Το 2014 θα το πάρει μόνος του, το 2018 θα φθάσει ως τον τελικό και θα το χάσει με πέτσινο πέναλτι και το 2022 θα τον πιάσουν με κόκα
Κι αφού πιάσαμε τις κακές έξεις, για το στοίχημα θα τα πούμε αύριο. Με 25 απόδοση στους «8», απολαμβάνουμε την κρίση μεγαλείου που επάθαμε. (Θα το γράφω μέχρι οι ροδινοί, αντιαθλητικοί, τράκτορες, φαίλτορες και λοιποί συντελεστές με ανακηρύξουν grand master του στοιχήματος)
Μικρός Οδυσσέας http://www.antinews.gr/
Οι τόνοι χαρτιού που εκτυπώθηκαν και αφορούσαν την κάμψη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και την άνοδο του λατινοαμερικάνικου, χρησιμοποιούνται πλέον για να τυλίγονται ψάρια ελαφρώς μπαγιάτικα.
Τις βαθυστόχαστες αναλύσεις στην τηλεόραση και τα ραδιόφωνα, για τους «ξεζουμισμένους παίκτες», την χρησιμοποίηση ξένων παικτών στα εθνικά πρωταθλήματα, ακολούθησε τεράστιος ανταγωνισμός σε φαιδρότητα, για την εξήγηση του φαινόμενου της κατρακύλας του ποδοσφαίρου της Γηραιάς Ηπείρου.
.Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Στους «16» πέρασαν 6 ευρωπαϊκές ομάδες που διασταυρώνονταν μεταξύ τους, άρα στους «8» θα υπήρχαν 3, αλλά και στους «4» πάλι 3 είναι. Και εκτός απροόπτου και ο τελικός θα είναι ευρωπαϊκός.
Η Ευρώπη έχει ιστορικά 6 μεγάλες ομάδες. Τις 5 μεγάλες χώρες και την Ολλανδία. Αν σε αυτές προσθέσεις χώρες που ανεβαίνουν κατά καιρούς στην ελίτ, όπως:. Ρωσία, Πορτογαλία, Δανία, Τσεχία, Σερβία, Ρουμανία, Ελλάδα, έχεις τουλάχιστον μια ντουζίνα με πιθανότητες διάκρισης μικρές ή μεγάλες.
Η Λατινική Αμερική έχει 3 ομάδες, τις εξής δύο, τη Βραζιλία.
Η οποία μαζί με την Αργεντινή είναι πάντα στους διεκδικητές.
Για αυτό η πραγματικά πολύ μεγάλη έκπληξη του τουρνουά είναι η Ουρουγουάη κι αν σήμερα δινόταν ο τίτλος του MVP ο Φορλάν θα ήταν ο επικρατέστερος. Γιατί κατάφερε να πάρει από το χέρι μία μέτρια ομάδα και με την συνδρομή της τύχης να την οδηγήσει στους «4».
Αυτό δηλαδή που δεν κατάφερε ο κατά τεκμήριο καλύτερος εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, ο Λιονέλ Μέσι.
Ο Λιονέλ, έχοντας κλείσει μια δεκαετία στην Μπαρτσελόνα, βρέθηκε καλοκαιριάτικα με την υποχρέωση να κουβαλήσει τους πόθους ενός ολόκληρου έθνους στα πόδια του, με το ζωντανό θρύλο στον πάγκο, σε ρόλο εμψυχωτή, παρά προπονητή.
Πάρα πολλά για ένα παιδί 23 ετών, που στην Μπάρτσα τον πρόσεχαν πάντα ως κόρη οφθαλμού, δεν του έδιναν ποτέ μεγαλύτερες ευθύνες από αυτές που μπορούσε να σηκώσει, του έφτιαξαν και μια ομάδα στα μέτρα του. Αν τον βάλεις στην ομάδα της Ισπανίας, δέκα φορές να γίνει το Παγκόσμιο Κύπελλο θα το πάρει και τις δέκα.
Ο Μέσι, έστω κι αν ένα ενδοκρινολογικό πρόβλημα τον πήγε στην Καταλονία (έλλειψη αυξητικής ορμόνης), έστω κι αν το πρώτο του συμβόλαιο υπεγράφη σε μια χαρτοπετσέτα, είναι προϊόν της παραγωγικής διαδικασίας των τμημάτων υποδομής της Μπαρτσελόνα και η σχέση του με την «πατρίδα» είναι πιο πολύ συναισθηματική παρά πραγματική.
Αν οι Αργεντινοί ακόμη αναζητούν τον νέο Μαραντόνα, ας τον ψάξουν αλλού.
Αυτός σίγουρα δεν είναι ο Μέσι.
Αυτός που έχει πιστέψει πιο πολύ από όλους ότι είναι ο διάδοχος του είναι ο ίδιος ο Mad-adona. «Ζούμε ημέρες ΄82» δήλωσε.
Ναι, Ντιέγκο. Το 2014 θα το πάρει μόνος του, το 2018 θα φθάσει ως τον τελικό και θα το χάσει με πέτσινο πέναλτι και το 2022 θα τον πιάσουν με κόκα
Κι αφού πιάσαμε τις κακές έξεις, για το στοίχημα θα τα πούμε αύριο. Με 25 απόδοση στους «8», απολαμβάνουμε την κρίση μεγαλείου που επάθαμε. (Θα το γράφω μέχρι οι ροδινοί, αντιαθλητικοί, τράκτορες, φαίλτορες και λοιποί συντελεστές με ανακηρύξουν grand master του στοιχήματος)
Μικρός Οδυσσέας http://www.antinews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου